So far, so good
Ik ga het niet ontkennen, Afrika is geweldig. In ieder geval, als je blank bent. Ben je niet blank? Dan werk je waarschijnlijk voor iemand die blank is waarbij je een zeer mager salaris krijgt. Niet voor niets is staat Kaapstad in de top 10 gevaarlijkste steden ter wereld in 2016. Op het moment dat je aankomt op het vliegveld staan er mensen je wanhopig te pushen om bij hen een taxi te pakken, zodat ze weer wat geld verdienen.
Want hoe zit dat eigenlijk? Wat als je opgroeit in een plek waar het niet vanzelfsprekend is dat je een opleiding krijgt en naar school gaat. Het resultaat hiervan is dat je als toerist niet veilig op straat in je eentje kan lopen. Er zijn wel wat plekken waar het wel kan, maar zoals meneer Murphy ooit zei “if it can go wrong, it will go wrong”. En in Kaapstad geldt deze wet maar al te goed. Ik reis in Nederland elke dag naar Rotterdam met m’n tas vol elektronische apparaten zonder hier maar over na te denken. In Kaapstad pak ik voor alles een Uber, omdat het goed te betalen is en het een veilige manier van reizen is. Toch als ik in de Uber zit, bespringt mij een gevoel waarbij ik me aangekeken voel. Als ik tijdens een rit naar buiten kijk, zie ik af en toe tenten en kartonnen huisjes waar mensen bij staan die net wakker worden of elkaar op de been proberen te houden. Wat denken zij van mij? Zouden zij überhaupt weten dat dit mij wel degelijk wat doet? Ik zou het hen wel graag laten weten in ieder geval. Het is ongelukkig maar waar, mensen handelen hier over het algemeen niet vanuit de goedheid van de mens maar, omdat ze moeten rondkomen. Je kunt het ze ook niet kwalijk nemen. Ben brutaal en 1 van 10 toeristen is misschien bereid om je wat te geven.
Ik zie een man staan, hij vraagt om eten, of naja vragen het is meer roepen. Hij denkt vast dat het me geen reet interesseert als ik doorloop en zeg ‘No sorry man’ maar iedere keer als iemand naar me toe komt blijft het vervelend om te zeggen. En het zijn niet alleen volwassen mannen, het zijn kinderen, moeders, jongens, het maakt niet uit. Een ding hebben ze gemeen in ieder geval, ze zijn zwart. En dan maak je racisme van een andere kant mee. Hier zijn het niet de donkere mensen, de Marokkanen of de Molukkers. Hier moet je als blanken niet in bepaalde wijken komen. Het liefst zou ik elk persoon die naar me toe komt wat geven waardoor hij of zij iets te eten kan halen maar dat is water naar de zee dragen. Toch als ik dan weer in een fancy restaurant zit aan een glas wijn van de goedkoopste huiswijn voelt het ergens egoïstisch. Want waarom zou ik wel van de extraatjes mogen genieten en niet wat weggeven aan een ander. Op het terrein waar m’n appartement is, is 24 uur per dag toezicht. Hier zitten meestal twee of drie mensen die diensten draaien die een heel stuk langer zijn dan 8 uur. Toen ik laatst thuis kwam met wat andere mensen, vroeg 1 iemand aan de bewaker en bewaakster of ze nog iets nodig hadden voor de kou of wellicht wat te eten. Iets te eten ging er goed in, dus hebben we wat boterhammen gesmeerd en het voelde goed om eindelijk iets terug te kunnen doen.
Ja het leven gaat niet altijd over rozengeur en maneschijn in Nederland misschien maar als je hier een tijdje leeft besef je wel dat we het verdomd goed hebben in Nederland.
Peace out
Sjors
Sjors van Dongen is a Dutch guy with a passion for development, entrepreneurship and personal growth. He’s currently working on his startup for digital visitor registration software Incheckert✅
